Grzybiarze już się szykują na ten wiosenny przysmak. Przypomina uwielbiane warzywo

Czarki – warzywne grzyby

Aż dziw bierze, że czarek nie włączył Mickiewicz do swojego opisu grzybobrania w „Panu Tadeuszu”. Pisze co prawda o „czareczkach różnym winem napełnionych”, ma jednak na myśli surojadki . Dziś znamy je częściej jako gołąbki.

Tymczasem czarki swoim wyglądem zasługują zarówno na to, by być w poematach, jak i na swoją nazwę. To uroczy grzyb , którego nóżka przechodzi płynnie w wywinięty do góry, intensywnie czerwony od środka kapelusz . Chciałoby się powiedzieć, że nie sposób pomylić go z żadnym innym, to jednak nieprawda, o czym więcej powiemy później.

Szukajmy czarek w lesie

Czarki, po łacinie znane jako sarcoscypha , mogą pojawić się w lasach nawet w lutym, choć, jeśli zima nie jest przesadnie ciepła, typowo lepiej poczekać na poszukiwania do marca. Rosną chętnie na rozkładających się gałęziach drzew. Lepiej szukać ich więc nad ziemią. Lubią zasiedlać różne ich odmiany, takie jak brzozy, topole chmielograby, jeżyny czy kaliny .

Dalsza część tekstu pod filmem.

Co ciekawe, w zależności od gatunku drzewa, możemy spotkać tam różne odmiany czarki. Nie ma to jednak większego znaczenia, bo wszystkie są jadalne. Rozróżnić je można głównie pod mikroskopem.

Jak jeść czarki

Czarki można jeść także na surowo . Są wtedy w smaku dość ostre i przypominają nieco znane nam warzywo – rzodkiewkę . Wystarczy posolić je i podać jako przekąskę czy w sałatce. Można też poddusić je albo faszerować ich kapelusze, które kształtem świetnie się do tego nadają.

Co także dla kucharzy ważne, czarka nie flaczeje podczas obróbki . Oznacza to, że świetnie nadaje się do panierowania i smażenia. Można także zamarynować ją i przechować na jesień i zimę.

Z czym można pomylić czarki

Co także ważne, czarki są w miarę bezpieczne nawet dla średnio doświadczonych grzybiarzy. Przez pomyłkę można zebrać głównie czarkę jurajską . To jedna z członkiń rodziny, a różnica polega na tym, że jest pod ochroną . Pozostałe zostały skreślone z listy i teraz można je zbierać. Czarkę jurajską rozpoznajemy po siedlisku – rośnie tylko na lipie . Choć tam można też spotkać, tyle tylko że rzadko, czarkę szkarłatną.

Drugim grzybem, z którym dość łatwo pomylić czarki, są dzieżki pomarańczowe. Rosną stłoczone i mają, jak nazwa wskazuje inny kolor. Na szczęście one także są bezpieczne dla człowieka, choć pozbawione smaku. Trudno więc uznać je za jadalne.

Niezależnie od tego rzekomego bezpieczeństwa, jako grzybiarze musimy zawsze stosować zasadę ograniczonego zaufania do swoich umiejętności . Jeśli więc nie mamy pewności co do gatunku grzybów, należy skontaktować się z grzyboznawcą w powiatowej stacji Sanepidu.

Wypróbuj też przepisy na panierowane boczniaki i zupę fasolową .